Dat was de vraag die ik hier op het bureau kreeg, en terecht. Wat valt er nu nog aan te nakaarten? Toch wil ik nog iets zeer waardevols delen.
Niemand had het door!
Ik had mijn speech goed voorbereid. Twee weken voor de speech begon ik hem elke dag door te nemen. Het had een opening, een introductie, een middenstuk en een conclusie. Niks mis mee!
In mijn voorbereiding had ik een aantal enthousiaste zinnen in mijn speech verwerkt. Ik vond dat ik moest laten horen hoe enthousiast ik was over het maken van het boek en natuurlijk, de fotografie van mijn grootvader.
Op het moment dat ik mijn speech deed verzuimde ik echter deze enthousiaste zinnetjes uit te spreken. In eerste instantie vond ik dat persoonlijk erg jammer, ik had het gevoel dat het beter kon. Ik vroeg aan de mensen die de voorbereidende speech hadden gehoord of ze het gemist hadden. Wat blijkt? Ze hebben het helemaal niet door gehad! Iedereen vond het een goede speech en na later blijkt, de speech was wellicht beter zonder die enthousiaste zinnetjes.
Een oude sprekers wijsheid komt hier naar boven: "de toehoorders weten toch niet wat je gaat zeggen, dus kun je alles zeggen wat je wil".
